Polska odzyskała niepodległość 96 lat temu i my staraliśmy się godnie uczcić tę rocznicę. W naszej szkole nie było jednak tradycyjnej akademii, podczas której przypomina się też, zamiast tych radosnych, jakże smutne i przykre wydarzenia. My już po raz kolejny świętowaliśmy gremialnie, wczuwając się w atmosferę niepodległościowej euforii. Tę jakże ważną dla wszystkich Polaków rocznicę uczciliśmy wzorem lat ubiegłych m.in. polonezem przepięknie zatańczonym przez licealistki przebrane w stroje z początku lat dwudziestych ubiegłego stulecia i umundurowanych licealistów. Każdą klasę zaangażowano w działania, których organizatorami byli członkowie Samorządu Uczniowskiego zainspirowani pomysłem swojej opiekunki Katarzyny Rakoczy oraz polonistki Lidii Muchy i uczącej historii Joanny Piłat. Uczniowie wraz z nauczycielami musieli wykonać wiele zadań wymagających przygotowania i koncentracji. Mieliśmy uczestniczyć w grze miejskiej, ale ostatecznie z powodu niesprzyjających warunków pogodowych zostaliśmy w murach szkoły i przez kilka godzin byliśmy żołnierzami, kryptoanalitykami, sanitariuszami, a nawet chórzystami. O 9:40 rozbrzmiał sygnał rozpoczęcia. Po odprawie dowódców zespoły klasowe przystąpiły do wykonania plakatu tematycznie związanego ze świętem. Efekty pracy zostały zaprezentowane w auli. Potem nastąpiła część zadaniowa. Odpowiednio ucharakteryzowani licealiści odwiedzali poszczególne grupy i wyznaczali im kolejne działania. Trzeba było m.in. zaśpiewać pieśń legionową (oczywiście, wykonanie poprzedziły mozolne próby), złamać szyfr i przekazać zaszyfrowaną wiadomość, opatrzyć ranę i ćwiczyć musztrę. Uczniowie mogli też sprawdzić swoją wiedzę, ponieważ poddano ich testowi, który wymagał znajomości historii.

Licealiści i gimnazjaliści uczestniczyli wspólnie w nietypowej lekcji. Warto podkreślić, że prowadzili ją ich koledzy, którzy z wielkim zaangażowaniem wykonywali powierzoną im misję. Gdy już wszystkie zadania zostały zakończone, dźwięk sygnałówki ponownie wezwał uczestników gry do auli, gdzie odczytano telegram Józefa Piłsudskiego z 16 listopada 1918 roku notyfikujący powstanie państwa polskiego. Radość z odzyskania niepodległości  wyrazili tańcem uczniowie klas IIaL, IIbL, IIcL, krocząc w strojach z epoki w rytm poloneza. Na koniec głos zabrał dyrektor Mariusz Kaczmarski, który wezwał do zaśpiewania hymnu. Słowa: „Jeszcze Polska nie zginęła…” wypełniły nie tylko przestrzeń budynku szkoły, ale i serca wszystkich tych, którzy rozumieją znaczenie wydarzeń z 11 listopada 1918 roku.

Autor: Izabela Fiedorowicz


Składam serdeczne podziękowania  Katarzynie Biczysko, Andrzejowi Chrustowi, Katarzynie Dominik, Annie Dziedzic, Darii Gąszczak, Szymonowi Grahlowi, Annie Kaniowicz, Dominikowi Kaniowiczowi, Krzysztofowi Kędzi, Maciejowi Kinderowi, Michalinie Leszczyńskiej, Natalii Lis, Katarzynie Łopatce, Weronice Macioszczyk, Żanecie Marusczyk, Dominice Mazurczak, Agnieszce Mendel, Aleksandrze Nodze, Karolinie Ostrowskiej, Jakubowi Rakoczemu, Urszuli Rakoczy, Maciejowi Sitkowi, Wojciechowi Szajdzie, Natalii Witych, Julii Wodarze, Jagodzie Zalecińskiej, Mracinowi Zaleskiemu, Annie Zalwert, Adamowi Ziembowiczowi, Krzysztofowi Ziembowiczowi, Aleksandrze Zimoch (Wasz zapał sprawił, że się udało!).

Słowa wdzięczności kieruję również do uczniów klas IIaL, IIbL i IIcL, którzy uświetnili uroczystość, tańcząc poloneza.

Dziękuję Dyrekcji i całemu Gronu Pedagogicznemu, a w szczególności nauczycielom zaangażowanym w organizację i przebieg obchodów święta, tj. Lidii Musze i Joannie Piłat oraz Joannie Jacukiewicz, Dorocie Komarnickiej, Ireneuszowi Pientce i Agnieszce Zając.

Katarzyna Rakoczy
(Opiekunka Samorządu Uczniowskiego)

Zdjęcia: Karolina Ostrowska, zobacz więcej...